by Ali Khatib on Wednesday, August 18, 2010 at 12:02am
تلخ است وقتی که می بینیم بندرعباس نا امن است
تلخ است وقتی که ساعت 6 صبح در پارک ها معتادان را در خوابمی بینیم
تلخ است که چهار راهی بی متکدی نداریم
تلخ است که در شبانه روز یک ساعت امن ندارم
و تلخ است که ما که ادعایمان می شود کار نداریم
و تلخ تر می شود وقتی که بومی می شوند و نمی بینند
بومی
هستند و تابحال یکبار هم جیبشان مورد هنایت واقع نشده!آری این روزها نشانی
از بومی بودن خالی شدن جیب هایتان حد اقل برای یکبار است!
و سوال پیش می آید در ذهن من که آیا این دوستان مسوول واقعادر بندرعباس زیسته اند؟ آیا واقعا بومی اند!
و تلخ تر است که می گویند شایعه نپراکنید
که فکر می کنم به کولر گازی اجنرال و دوستان و پاچه و کبک وبرف و سر و این ها!
و به مسوولیت و وجدان و مردم و کشک ودوغ پشم و این ها!!
آری من شک می کنم به عنوان فردی که در بندر عباس زندگی میکنم و به اخبار تلویزونی اعتمادی ندارم!!
که اینجا تهران 12 میلیونی نیست و اینجا بندر عباس استنهایتا با چند صد هزار نفر جمعیت!
اینجا بندر عباس است و نه شهر مردمان خونگرم و ماهی دریا وخورشید!
اینجا بندرعباس است شعر تعفن کوچه ها و اقتصاد نابسامانغیربومی و فرهنگ در کما و خنجر های همه خونی!
شهری که در آن همه چیز بوی تعفن می دهد و من این تعفن را نهدوست دارم و نه دوست خواهم داشت و نه به آن عادت می کنم
من بندری را دوست دارم که در آن امنیت باشد و بوی تعفن ندهدکوچه هایش و چهار راه هایش پر گدایان لنگ و کور کر و کچل نباشد!
و من فکر می کنم که چرا موبایل ها هنوز دزدیده می شود حالکه دزدان موبایل دارند؟
و می گویم که چون پول ندارن و چرا پول ندارند که کارندارند!
حال که کار ندارند چرا آزاده نیستند؟ که فرهنگش را ندارند!که همه تضاد و تهاجم فرهنگی ایم از ساختمان هایمان گرفته تا ارزش هایمان!
و ساختن همه ی این ها فکر می خواهد و بستر و برنامه و مردانعمل که شک می کنم به داشتنشان!
شایعه
نمی سازم مارا شایعه نبینید! ما را حاشیه نبینید کهاصل ماییم ما جوانان
هرمزگان و ماییم که بعد ها همه ی شما را قضاوت خواهیم کرد!
و تلخ
است برایم که ببینم! نمی دانم تا کی می خواهیم خود ودیگران را گول بزنیم و
کی می خواهند عبرت گیرند به عبرت تاریخ به عبرت کتاب به عبرت دین به عبرت
وجدان به عبرت انسان!!!
کار کردن و وجدان داشتن افتخار است
پسوند دار بودن افتخار نیست و پسوندِ دار را داشتن افتخارنیست
کودک تر که بودم با خودم فکر می کردم دزد ها چه شکلی اند؟ حتمن شاخ و دم دارند . یا قیافه ای عجیب و غیر عادی. اما وقتی یکبار از نزدیک یک دزد دیدم ُ خیلی تعجب کردم آن وقت ها خانه ی ما روبروی کلانتری خیابان دلگشا بود و دزد هم خیلی کم بود. وقتی دزد را دیدم از بیچارگی و بدبختی اش دلم به درد آمد. حالا با خود می گویم اگر من هم در آن شرایط بزرگ شده بودم چه می شدم؟
هرمزگانی
پنج‌شنبه 28 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 08:23 ب.ظ
20 وبلاگ نویس که نگران امنیت اند !
کودک تر که بودم با خودم فکر می کردم دزد ها چه شکلی اند؟ حتمن شاخ و دم دارند . یا قیافه ای عجیب و غیر عادی. اما وقتی یکبار از نزدیک یک دزد دیدم ُ خیلی تعجب کردم آن وقت ها خانه ی ما روبروی کلانتری خیابان دلگشا بود و دزد هم خیلی کم بود. وقتی دزد را دیدم از بیچارگی و بدبختی اش دلم به درد آمد.
حالا با خود می گویم اگر من هم در آن شرایط بزرگ شده بودم چه می شدم؟
کارتان تاثیر گذاشته ها
http://www.api-nowrozi.blogsky.com/1389/05/30/post-180/
برو به این آدرس
فراخوان اولین دوره ی جایزه شعر مهرگان
http://khane.blogsky.com/1389/06/04/post-40/