در ادامه ی واکنش ها به اندک حرکات فرهنگی هنری شکل گرفته تو استان هرمزگان می نویسم
می نویسم که خانه از پای بست ویران است
پبش از شروع دو جمله نقل می کنم از دو نفر که در این واکنش ها بی ترکش نبودن
1 احمد کارگران: ولی شخصیت فرد مورد نظر نباید باعت شه از کنار هنرش نادیده بگذریم
2 حسام الدین انصاریان: یه سری برگشتن گفتن انصاریان فلان کار رو کرد فلان حرف رو زد هیچکی نیومد به خودم بگه انصاریان این کاری که کردی اشتباه بود رفتن همه جا جار زدن!!
کاش فکر می کردیم که واقعا کیا رو داریم زیر سوال می بریم؟
رضوانی ای که با عکسش به یه روستا برق رسوند؟
پشت کوهی ای که تنها سگ اولی رو تو تهران به اجرای عمومی رسوند؟
احمد کارگرانی که این همه کار انجام داده؟ یکیش فرش شنی!!
واقعا داریم چیکار می کنیم ما به اصطلاح جامعه ی هنری فرهنگی هرمزگان بجز خاله زنک بازی و پشت کامپیوتر نشینی!!!!
وقتی به رضوانی می توپیم که پولت رو میگیری و تدریس می کنی بدون تحصیلات کاش می دونستیم که جمله ی هنر برای هنر قرن 19 تاریخ مصرفش گذشت یا کاش می دونستیک که اکثر عکاسای بزرگ دنیا تحصیلات عکاسی نداشتن و ندارن!!!!!
کاش می دونستیم هنرمندی که نتونه از هنرش پول در بیاره هنرمند نیست!!!!
کاش می تونستیم طرد نکنیم و الکی زیر سوال نبریم به خاطر خصومت های شخصی و بچگانه!!!
کاش حرمت یه سلام علیک رو نگه می داشتیم!!!! که حرمت دوستی رو هم نگه نمی داریم!!!
کاش می دیدیم و با چشم بسته و به حرف این و اون ارضا نمی شد ذهنمون
کاش به جای گیر الکی دادن به اینکه فلان کار رو کردین به مت نگفتین از اینکه کاری انجام شده استقبال می کردیم!
کاش می دونستیم تو چه کشور و تو چه جامعه ای راه هنر رو انتخاب کردیم!!
کاش می دونستیم اینجا فرانسه نیست و دیگه زمان تعصب و تحسن و این چیزا نیست!
ما داریم توی هرمزگانی زندگی می کنیم که پره از دوگانگی ها و تضاد های فرهنگی اعتقادی!
کاش می دونستیم هنرمند هرمزگانی بودن چه مسوولیت سنگینیه !!!!!!!!
کاش انصاف داشتیم و تعهد رو تو خودمون می پروروندیم به جای تخاصم و بیگانگی!!
تعهد به جامعه ای که داریم توش زندگی می کنیم و به همه ی آدمای اطرافمون!!!
کاش فرق بین جان لنون و لیدی گاگا رو می دونستیم
کاش فرق بین شجریان و ساسی مانکن رو می دونستیم
کاش می دونستیم مساله اساسی مانکن گوش دادن نیست ساسی مانکن رو الگو قرار دادنه!
کاش نگاه کردن رو بلد بودیم! دیدن چیز سختی نیست! کاش گوش دادن رو بلد بودیم شنیدن سخت نیست!
و ای  کاش بجای پرچم تخریب آغوشمون رو واسه تغییر باز می کردیم
از همین الام از همین حالا!
کاش دیگه واسه هنر و فرهنگ هرمزگان از کلمه ی کاش استفاده نکنیم